سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» متن روایت را به نقل از کتاب مشكاة الأنوار في غرر الأخبار منتشر می کند.

 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى شُعَيْبٍ النَّبِيِّ أَنِّي مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ أَلْفٍ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ- فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي فَلَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي  حضرت باقر عليه السّلام فرمود: خداوند متعال به شعيب وحى كرد من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب مى‏كنم، چهل هزار از اشرار‌اند و شصت هزار نفر از اخيار، شعيب گفت: بار خدايا نيكان را چرا عذاب مى‏كنى فرمود: براى اينكه با بدان معاشرت كردند و در برابر گناه آنها سكوت نمودند.

  مشكاة الأنوار في غرر الأخبار، ص: 52